Kosten van paracetamol: vrije verkoop versus recept

In het onderzoek naar de effecten van de pakketmaatregel (Nivel, 2020) valt op dat in plaats van paracetamol duurdere middelen of middelen met een minder gunstig risicoprofiel voorgeschreven worden door huisartsen. De substitutie lijkt plaats te vinden omwille van kostenbesparing voor de patiënt. De vraag is echter of het zelf betalen van paracetamol daadwerkelijk een financiële barrière is. Daarom heeft Neprofarm de prijs van een gemiddelde recept-aflevering van 1000 mg paracetamol (incl. recept-regelvergoeding) vergeleken met die van recept-vrije tabletten van 500 mg.

Volgens de GIPdatabank, informatie over het gebruik van geneesmiddelen en hulpmiddelen in Nederland, waren er in 2018 gemiddeld 5,9 uitgiftes van paracetamol per gebruiker en bestond een uitgifte van paracetamol uit gemiddeld 21,87 DDD’s (Defined Daily Dose staat voor de gemiddelde dagelijkse dosis) van 3 gram tegen een prijs van € 2,45 per uitgifte. Als je daar de receptregelvergoeding van circa € 7,00 bij optelt, kom je uit op circa € 9,45 voor een uitgifte van 65,61 gram (3 x 21,87 dagelijkse dosering) paracetamol en zijn de totale kosten op jaarbasis voor 5 ,9 uitgiftes van 129 DDD’s: € 55,76.

Een doosje met 50 tabletten 500 mg paracetamol is bij de drogist verkrijgbaar vanaf € 0,99. Dat is € 0,12 per DDD. Voor het gemiddelde van 129 DDD’s per gebruiker is dat dus slechts € 15,48 per jaar. De patiënten die chronisch paracetamol gebruiken zijn aanzienlijk goedkoper uit wanneer zij hetzelfde middel bij de drogist aan schaffen. De kosten die voor eigen rekening van de patiënt komen, zouden dan ook geen argument mogen zijn om een de weg naar de zelfzorg te belemmeren.

Vanuit het oogpunt van veiligheid is het verschuiving naar zwaardere pijnmedicatie een ongewenste ontwikkeling, omdat deze middelen meer nadelige effecten hebben dan paracetamol. Daarnaast laat de bovenstaande berekening zien dat de patiënt met zelfzorgadvies goedkoper uit is, dan hetzelfde middel op recept.